این را من می دانم ، این را نه از کسی شنیده ام و نه درجایی دیده ام تا به یادم مانده باشد ،
این را از وجود خودم ، از عمری که تباه کرده ام فهمیده ام ، نه آدم بدون عشق نمی تواند زندگی کند ”
کلیدر…. محمود دولت ابادی
نمی شود درباره شخصیت های تاثیر گذار نوشت و از محمود دولت ابادی نگفت.
این هفته را اختصاص داده ایم به محمود دولت ابادی خالق رمان های :
کلیدر ، جای خالی سلوچ، سلوک ، کلنل ، و…. کسی که ادبیات معاصر ایران مدیون اوست .
اگر کلیدر را خوانده باشید می دانید که از چه حرف می زنیم و اگر نخوانده باشید بدون انکه بدانید در زندگیتان تاثیر داشته است.
به این دلیل که نگاه دولت ابادی ، سبک نوشتنش در روح ادبیات ما در این سالها جاری بوده است و خیلی از نویسندگان بعد از کلیدر
از او تقلید کردند و خیلی ها سبک نوشتنشان را از دولت ابادی وام گرفتند.
به جرات می توان گفت رمان نویسی ایران به قبل و بعد از کلیدر تقسیم می شود.
محمود دولت ابادی یک عاشق است ، یک عاشق با سواد و با مطالعه ، عاشق ایران و عاشق ادبیات ، و اهل مطالعه از همه زبانهای دنیا.
خودش می گوید : “همیشه یک شخص ادامه گذشته است که به آینده می رود من عاشق بیان ناصر خسرو ، بیهقی بودم اما ادبیات دنیا را خوانده ام از دیکنز تا تولستوی و فاکنر و… و بدون این دو نمی توانستم موفق باشم ”
متاسفانه محمود دولت آبادی هم مانند بسیاری از نویسندگان گذشته و معاصر ما، قربانی بی حوصلگی کاربران شبکه های اجتماعی شده است.
و تنها بخشی از جملات او که قابلیت کوتاه شدن یا برانگیختن لحظه‌ای احساسات را دارند از او نقل می‌شود.
اما اصل هنر او، در تصویرسازی و روایت گری است.
چنانکه گویی فیلمی را در مقابل شما نمایش می‌دهد.
دولت آبادای که حالا در دهه هشتم زندگی است
بدون شک یکی از بزرگان ایران امروز است و بدون شک نامش برای همیشه در تاریخ ثبت است .
.
.
“آن چه ما کم داریم مردان و زنانی است که اندیشیدن را جدی بگیرند .
اندیشیدن باید به مثابه‌ی یک کار مهم تلقی شود ، اندیشه ورزیدن .
بند زبان را ببندیم و بال اندیشه بگشاییم . برای گفتن همیشه وقت هست اما برای اندیشیدن
