مهارت گوش دادن فعال

مهارت گوش دادن فعال

مهارت گوش دادن فعال خیلی مهم است.

تا حالا شده که حرفی را  زده باشید ولی طرف مقابل برداشت متفاوتی از معنای منتقل شده داشته باشد؟

یا شده که حرفی را به همکارانتون بزنید  ولی  نتایج متفاوتی رو بدست بیارید؟

تا حالا شده که هنگام مکالمه با کسی حواستون جای دیگری معطوف شده باشد

؟ تا حالا شده کسی حرفی بزند و شما متوجه حرف های گفته شده نشده باشید؟

همه ی ما  حتما در مورد تفاوت شنیدن و گوش دادن  شنیده اید و می دانید که  شنیدن، یک بحث کاملاً‌ فیزیولوژیک است.و صرفاً به معنای فعال شدن سنسورهای شنوایی ما در اثر امواج صوتی است.

فرق گوش دادن و شنیدن

گوش دادن یک مهارت شناختی است و عملاً یک فعالیت ذهنی و تحلیلی محسوب می‌شود.

گوش دادن فعال از جمله مهارت هایی است که می توان آن را با تمرین یاد گرفت و بهبود بخشید.

با این وجود، تسلط یافتن بر این مهارت سخت به نظر می رسد و به زمان و حوصله نیاز دارد.

گوش دادن فعال همان طور که از نامش مشخص است یعنی گوش دادنی که با برقراری ارتباط و تعامل با طرف مقابل همراه باشد.

به این ترتیب گوش دادن با شنیدن تفاوت زیادی پیدا می کند.

گوش دادن فعال به این معنی است که شما نه تنها بر روی گوینده متمرکز می‌شوید.

بلکه شما سعی می‌کنید تمام مطالب گفته شده را دریافت کنید و با گوینده همراهی می‌کنید.

گوش دادن فعال یکی از روش‌های ایجاد یک ارتباط یا مکالمه دو نفره است.

که این دو نفر نه تنها حرف‌های یکدیگر را می‌شوند بلکه سعی می‌کنند همدیگر را درک کنند.

زمانی که شما یک شنونده بهتر باشید، معمولا به طرف مقابلتان کمک می‌کند.

که او هم یک شنونده خوب باشد، که به این شکل سطح ارتباط و مکالمه شما بالاتر می‌رود و در نهایت نتیجه‌ای خواهد داشت.

و در نهایت این شیوه گوش دادن سوء تفاهم کمتری ایحاد می‌کند.

و به شما این توانایی را می‌دهد که بر روی دیگر افراد تاثیر بیشتری بگذارید و ارتباطات‌تان بیشتر شود.

به طور کلی گویندگان از شنوندگان انتظار دارند که با گوش کردن فعال خود، پاسخ های مناسبی را به صحبت های آنها بدهند.

در ادامه به نشانه های گوش دادن اشاره می شود، که افراد معمولا در هنگام صحبت های دیگران از خود نشان می دهند.

نشانه های گوش دادن فعال به دو دسته نشانه های کلامی و غیر کلامیتقسیم بندی می شوند.

نشانه های غیر کلامی توجه یا گوش دادن فعال:

1- لبخند

لبخندهای کوتاه معمولا برای ابراز توجه به صحبت ها و نیز روشی برای تایید و اظهار رضایت نسبت به پیام دریافت شده استفاده می شوند.

لبخندها وقتی که با تکان دادن سر همراه باشد، برای تایید پیام های شنیده شده و درک شده، ابزار قدرتمندی هستند.

2- تماس چشمی

معمولاً با نگاه کردن، گوینده برای ادامه دادن صحبت های خود ترغیب می شود.

البته تماس چشمی ممکن است باعث احساس خجالت و شرم افراد، به ویژه کسانی که کم رو و خجالتی هستند، شود.

در نتیجه میزان تماس چشمی باید بر اساس شرایط و موقعیت باشد.

برای این که بتوانید افراد را ترغیب کنید، ترکیبی از تماس چشمی همراه با لبخند و دیگر پیام های غیر کلامی داشته باشید.

3- زبان بدن و انعکاس 

وضعیت قرار گرفتن و ژست گوینده و شنونده در تعامل بین شخصی آنها، می تواند گویای نکته های زیادی باشد.

کسی که با دقت گوش می دهد معمولا در مقابل گوینده قرار می گیرد.

یکی دیگر از نشانه های شنیدن فعال، وضعیت قرار گرفتن سر یا ژست متفکرانه (قرار دادن دست زیر چانه) در مقابل گوینده است.

حالت صورت و چهره انعکاسی، معمولا یکی از نشانه های گوش دادن فعال است.

بیان های انعکاسی چهره در موقعیت های احساسی برای نشان دادن همراهی و صمیمیت مورد استفاده قرار می گیرند.

4- حواس پرتی

کسی که به صورت فعال به صحبت های گوینده گوش می دهد، حواسش پرت نمی شود.

در نتیجه از نشان دادن مواردی مانند احساس بی قراری، نگاه کردن به ساعت، بازی با ناخن ها و …

که نشانه بی توجهی به صحبت های گوینده است، خودداری می کند.

نشانه های کلامی گوش دادن فعال: 

1- تقویت مثبت

علی رغم این که تقویت مثبت نشانه قوی توجه به صحبت ها است، اما شنونده باید هنگام استفاده از آنها احتیاط کند.

با وجود این که استفاده از برخی کلمات مثبت برای ترغیب گوینده موثر است.اما شنونده باید در نظر داشته باشد که از آنها هنگامی که ممکن است حواس گوینده پرت شود.و صرفا تاکید غیر ضروری بر صحبت های او است، اجتناب کند.استفاده مکرر از کلمات و جمله ها مانند «بسیار خوب»، «بلی» یا «کاملا درست» است می تواند باعث آزردگی گوینده شود. به همین خاطر بهتر است دلیل این که چرا با نقطه نظر او موافق هستید را نیز توضیح دهید.

2- به خاطر آوردن

ذهن انسان معمولا در به خاطر آوردن جزئیات به ویژه اگر زمان زیادی بگذرد، ضعف بزرگی دارد.اما با این وجود، به خاطر آوردن برخی از کلمه های کلیدی، حتی نام گوینده می تواند به این که پیام ها به درستی انتقال و درک شده اند، کمک کند. 

به خاطر آوردن جزئیات، ایده ها و مفاهیم مربوط به گفته های قبلی نیز نشانگر توجه شنونده بوده.

و باعث تشویق گوینده به ادامه دادن صحبت های خود می شود.

 در طول صحبت های طولانی، یادداشت برداری به صورت خلاصه از آن می تواند ابزار مناسبی برای پرسش و یا روشن کردن مطالب باشد.

3- پرسیدن سوال و روشن کردن ابهام

شنونده با پرسیدن سوالات مرتبط و یا بیان نظراتی که باعث روشن شدن مطالب گفته شده می شود، می تواند توجه خود را به گوینده نشان دهد.

با پرسیدن سوالات مرتبط، شنونده همچنین علاقه خود را به گوش دادن ابراز می کند.

روشن کردن ابهام معمولا با استفاده از سوالات باز است که باعث می شود گوینده نقطه نظرهای ضروری خود را بیان کند.

4- بازتاب

بازتاب در واقع همان تکرار و بیان کردن دوباره همان جمله هایی است که گوینده در صحبت های خود مطرح کرده است.

و یکی از مهارت های قوی در نشان دادن فهم پیام گوینده محسوب می شود.

5- مرور گفته ها

تکرار کردن خلاصه ای از مطالب گفته شده برای گوینده، روشی است که شنونده  با استفاده از آن می تواند مطالب را با کلمات خود بیان کند.

این روش شامل بیان نقطه نظرات از پیام های دریافت شده و به کار گیری دوباره آنها به روش منطقی و روشن است.

تا اگر نکته ای وجود داشته باشد، گوینده آنها را تصحیح کند.

با توجه به نکاتی که در هر دو حوزه اقدامات کلامی و غیرکلامی طرح شد و با تمرین مستمر آن ها، می توانید مهارت گوش دادن فعال را در خود تقویت

نموده و سطح و کیفیت ارتباطات خود با دیگران را چه در زندگی شخصی و چه مسیر حرفه ای بهبود بخشید.

بخاطر داشته باشید که این توصیه ها زمانی کار ساز خواهد بود که بتوانید آنها را در خودتان نهادینه و به ویژگی رفتاری پایدار تبدیل کنید.

زیرا یک اصل مهم در ارتباطات این است که: همیشه خودتان باشید!

منبع :
سایت کاربوم
سایت متمم